Wandelen in de Vogezen nabij Straatsburg? Half oktober verbleef ik in Solbach, een dorp achterin de hoge vallei van de rivier de Bruche, in de Vogezen. Het was daar prachtig. Solbach ligt in de Vosges Moyennes, een regio van zandsteenbergen ten west-zuidwesten van Straatsburg. Het gebied ligt ten noorden van de Hoge Vogezen. De hoofdplaats van het dal is het minst Frans klinkende dorp van Frankrijk: Schirmeck.

Een stille plek

Ik verbleef op een helling aan het einde van het dal waar de rivier de Bruche doorheen stroomt. Vanaf die uitkijkpost ontvouwde zich elke ochtend éénzelfde schouwspel. Wolkflarden die haastig door het dal aan komen snellen, om vervolgens over en tussen de dennenbossen hun weg omhoog te zoeken. Te verschijnen en dan weer te verdwijnen. Solbach ligt vlak onder de Col de la Perheux. Dit is een wandelknooppunt via waar je ook de open vlakte van de berg Champ du Feu (1098m) kunt bereiken. Het gebied is een wandel walhalla. Alles lijkt wel met alles verbonden te zijn door de goed bewegwijzerde paden. Lange wandelingen leidden door uitgestrekte naaldwouden, langs schaapskuddes en brachten een kalm gemoed. 

Mijn favoriete routes liepen allemaal via de Col de la Perheux:

• Naar de berg Champ du Feu, vanaf Solbach & via le Haut des Monts. Deze hike brengt je langs schaapskuddes op de bergpas van Perheux. Vervolgens loopt de route vrij steil omhoog, langs oude dennen, met uitzicht op het omliggende landschap. De hoofdrolspelers in dat landschap zijn de mythische Donon (1008m) en Climont (965m). Aangekomen op de vlakte van de Champ du Feu was het belangrijk goed gekleed te zijn op de ijskoude najaarswind. (Wat voor mij helaas maar ten dele gold…)
• Via Waldersbach naar Bellefosse. Deze wandeling gaat via twee plaatsen in het dal van de rivier de Schirgoette. Je komt uit bij een uitzichtpunt op een rots die Château de la Roche heet. Vanhier is het zicht op de Donon & Petit Donon perfect. De dorpen liggen als decoratieve roodkleurige linten over de hellingen.

Geologisch erfgoed

Zo’n week alleen geeft gelukkig alle ruimte voor rondwandelen in alle windrichtingen. Maar ook om te schetsen en schrijven. Om dan nog eens rond te wandelen, ideeën te verzamelen, dat landschap te documenteren. Dat was ook de doelstelling van deze week. In schetsen voor nieuw werk probeerde ik de objecten in dat landschap te combineren. Ook probeerde ik in composities elementen uit te vergroten. Hiermee illustreer ik de waarde die ik in die elementen zie. De geologie, die er allesbepalend is, is daarin leidend.

In het huis in Solbach stond een boek in de kast met titel ‘Géopatrimoine du Massif des Vosges’. Géopatrimoine, geologisch erfgoed; dat sprak mij aan, want: is niet alle geologie erfgoed? Het idee één rots, één steen uit het landschap te verheffen en die als overtuigend geologisch monument in datzelfde landschap te plaatsen, heb ik vertaald in onderstaande houtsnede ‘Géopatrimoine I‘. 

In het werk heb ik geëxperimenteerd met lagen. Hoog en laag, wolken laag in het dal en wolken hoog in de lucht. Een besef van hoogteverschil tussen wolkentypen dat in de bergen zo mooi inzichtelijk wordt. De atmosfeer is dan ineens een hele gelaagde plek, en geen eindeloze, grenzeloze ruimte boven ons hoofd.

Bekijk hier een korte video van het drukproces.

Het werk is in twee kleurgangen, en in twee kleurvariaties gedrukt op Clairefontaine’s 250gr Simili Japon papier, in een editie van 15 stuks. Vind al mijn grafische werk hier.

Nieuwsgierig geworden naar meer? Abonneer je hier op mijn nieuwsbrief!